De scheve toren van Bad Frankenhausen® staat opvallend en spectaculair scheef en geeft het silhouet van de stad een bijzondere charme.
Het is al eeuwenlang een herkenningspunt van de stad en wordt vaak gefotografeerd. De kerk "Onze Lieve Vrouw op de berg" werd gebouwd als een hoge gotische kerk op de overblijfselen van een ander romaans gebouw. In de 18e eeuw brandde de gotische torenhelm af en werd vervangen door barokke lantaarns. In de loop der eeuwen volgden heel wat uitbreidingen en wijzigingen.
De toren helt steeds verder achterover. Rond 1900, na een grote aardverschuiving, werd de schuine stand van de toren duidelijk zichtbaar. Men startte met de eerste reddingsmaatregelen. Twee steunpilaren aan de oost- en noordzijde moesten voorkomen dat de toren nog schever zou komen te staan – maar toch gebeurde dat. In de jaren dertig van de vorige eeuw werden rond de toren ringankers gelegd en werd de fundering verbreed. Begin jaren '60 werd het door schimmel aangetaste dak verwijderd. Uiteindelijk werd in 1992 een vereniging voor het behoud van de kerk opgericht. Tot 2016 waren er verschillende acties om de toren, die nu 4,60 m uit de loodlijn ligt, te behouden. In 2005 bleek uit beschikbare meetresultaten dat de toren de afgelopen jaren een verzakking had van gemiddeld 6 cm/jaar. Twee jaar later werd er 1 miljoen euro aan subsidie beschikbaar gesteld en startte men met de stabilisatie. Het project begon echter niet onder een goed gesternte, omdat de toren intussen dreigde in te storten. Omdat de stad de kerk kocht en opnam in het financieringsprogramma "Nationale stedenbouwkundige projecten" was het mogelijk om de toren op lange termijn veilig te stellen.
De oorzaak van de scheve stand van de kerktoren en het bijna instorten is de kalk- en zouthoudende ondergrond. Diep onder de stad lost het water het zout- en kalksteen op, dat hier zo'n 250 miljoen jaar geleden in een enorme zee werd afgezet. Als het zout uit de ondergrond is opgelost, kan de bodem verzakken. De scheve toren van Bad Frankenhausen staat op zo'n verzakkingsgebied.
De toren helt steeds verder achterover. Rond 1900, na een grote aardverschuiving, werd de schuine stand van de toren duidelijk zichtbaar. Men startte met de eerste reddingsmaatregelen. Twee steunpilaren aan de oost- en noordzijde moesten voorkomen dat de toren nog schever zou komen te staan – maar toch gebeurde dat. In de jaren dertig van de vorige eeuw werden rond de toren ringankers gelegd en werd de fundering verbreed. Begin jaren '60 werd het door schimmel aangetaste dak verwijderd. Uiteindelijk werd in 1992 een vereniging voor het behoud van de kerk opgericht. Tot 2016 waren er verschillende acties om de toren, die nu 4,60 m uit de loodlijn ligt, te behouden. In 2005 bleek uit beschikbare meetresultaten dat de toren de afgelopen jaren een verzakking had van gemiddeld 6 cm/jaar. Twee jaar later werd er 1 miljoen euro aan subsidie beschikbaar gesteld en startte men met de stabilisatie. Het project begon echter niet onder een goed gesternte, omdat de toren intussen dreigde in te storten. Omdat de stad de kerk kocht en opnam in het financieringsprogramma "Nationale stedenbouwkundige projecten" was het mogelijk om de toren op lange termijn veilig te stellen.
De oorzaak van de scheve stand van de kerktoren en het bijna instorten is de kalk- en zouthoudende ondergrond. Diep onder de stad lost het water het zout- en kalksteen op, dat hier zo'n 250 miljoen jaar geleden in een enorme zee werd afgezet. Als het zout uit de ondergrond is opgelost, kan de bodem verzakken. De scheve toren van Bad Frankenhausen staat op zo'n verzakkingsgebied.
