De Rammelsberg – een erstmijn die niet meer weg te denken is
Maar liefst 1000 jaar lang werd er in de Rammelsberg ononderbroken erts gedolven. Pas een paar jaar geleden zijn ze daarmee gestopt, maar de Rammelsberg is nog steeds een interessante bezienswaardigheid.
Sinds 1992 staat de voormalige ertsmijn op de lijst van het UNESCO werelderfgoed. Rammelsberg bestaat uit meerdere bovengrondse gebouwen en ondergrondse mijnen. Inmiddels zijn vrijwel alle gebouwen toegankelijke voor bezoekers en is de Rammelsberg een leuk uitstapje geworden voor het hele gezin. De museumhuizen van Rammelsberg presenteren verschillende thema’s.
Huis A drukt een stempel op het ensemble Rammelsberg. Hier wordt de ertsverwerkingsinstallatie van de mijn getoond. Huis L is een tentoonstellingsstuk in zijn geheel. Hier kleedden de mijnwerkers zich om. Aan het plafond zijn nog steeds de mandjes te zien waar de kleding van de arbeiders werden bewaard.
In huis M wordt op 3 verdiepingen de mijnbouw getoond. Een heel bijzonder gebouw is de krachtcentrale, huis K: een verpakt kunstwerk van de Bulgaars-Amerikaanse kunstenaar Christo. Een van de weinige kunstwerken dat niet meer is uitgepakt.
Niet alleen boven de grond, maar ook ondergronds valt er van alles te beleven in de Rammelsberg. Bezoekers kunnen hier twee zogenaamde stollen – mijngangen – ontdekken. De Rödermijngang en de Rathstiefste-mijngang. Allebei de gangen zijn de moeite waar voor een leuke dagtrip.
De Röder-mijngang
Met een mijntreintje ga je rond 500 meter het gebergte van de Harz in. Tijdens de rondleiding worden verschillende machines getoond.
De Rathstiefste Stollen
Dit is een avontuurlijke toer onder de grond. De schacht is ongeveer een kilometer lang. Je gaat in mijnwerkerskleding naar het ruim 800 jaar oude gedeelte van de mijn.
Met de HarzCard is het entree en de rondleiding in de Rammelsberg gratis. Meer informatie vind je op www.harzcard.info.
Hoe werd het zilver in de Rammelsberg eigenlijk ontdekt?
Een bizar verhaal over het geluk onder de hoeven van paarden…
Meer dan 1000 jaar werd in de Rammelsberg naar erts gezocht. De mijnbouw had duidelijk sporen in de rotsen achtergelaten. Maar hoe is het erts eigenlijk ontdekt? In het huidige museum voor mijnbouw, het Bergbaumuseum, kun je kennismaken met de geschiedenis van de ertsmijn.
Volgens verschillende verhalen begon de geschiedenis van de Rammelsberg met een jager en een paard….
Een jager in dienst van keizer Otto I, genaamd Ramm, jaagde op zijn paard in de bergen van Harz. Bij het achtervolgen van het wild reed hij zo diep de bossen in, dat hij er met de paarden niet meer doorheen kon. Daarom maakte hij zijn paard vast aan een boom en ging te voet verder. Toen hij terugkeerde merkte hij dat zijn paard van verveling merkwaardige stenen uit de grond had getrapt. Ramm bracht de stenen naar de keizer, die ze liet testen. Zo werd een van de grootste zilveraders allertijden ontdekt. Meteen riep Otto het begin van de mijnbouw uit en vernoemde de vindplaats Rammelsberg naar zijn jager. Al snel ontstond de stad Goslar en het beekje door de stad kreeg de naam Gose, vernoemd naar de vrouw van de jager Gosa.
