Schacht Kaiser Wilhelm II

De bovengrondse faciliteiten van de schacht Keizer Wilhelm II, een centrale financiering - en touwaandrijfas van de lood- en zinkmijnbouw in Clausthal-Zellerfeld, wijst uit dat met het waarschijnlijke einde van de Oberharzer mijnbouw de voorziening van het Oberharzer Watermanagement voor de opwekking van elektrische energie gebruikt werd.

Voor dit doel werden in de schachten van de bestaande mijnen waterkrachtcentrales gebouwd. Het in de Oberharzer vijvers verzamelde water werd via het systeem van het Oberharzer Watermanagement hierheen geleidt en door de schacht met zes turbines naar 360 meter diepte gevoerd. Via de zogenaamde Harz ringleidingen werd de opgewekte elektrische energie naar de twee resterende mijnen Rammelsberg in Goslar en Hilfe Gottes in Bad Grund gevoerd. De kleine schachtvoorziening uit 1880 bezit de op een na oudste hoofdframe van de Duitse mijnbouw.

Op de plaats van de schacht Kaiser Wilhelm II bevindt zich het bedrijfshoofd van het Harz waterwerk GmbH, dat het systeem van de Oberharzer Watermanagement in de gaten houdt en intact houdt. Op de vrij beschikbare mijnbouwplaatsen met geopende schachthal en transport machine museum kunt u zich via tekstpanelen laten informeren of een tour met het elektronische informatie- en controlesysteem e.guide EMIL maken (lening in het Oberharzer mijnbouwmuseum). De tentoonstelling in het gereconstrueerde badhuis - de voormalige kleedruimtes - geeft de schacht een goed overzicht van het Oberharzer Watermanagement. Een opmerkelijke tentoonstelling is een landschapmodel van het Oberharzer Watermanagement, dat als voorbeeld van de Duitse ingenieurskunst op de moderne wereldtentoonstelling in 1893 in Chicago gepresenteerd werd.