Als voormalig eigendom van het klooster van Quedlinburg is het uitzicht van de abdijtuin en het Brühlpark terug te voeren op de creatieve wil van enkele abdissen.
De vrouwen maakten ook hun aanspraak op macht duidelijk: de barokke hoofdweg, die van de jachtster van het Brühlpark door de abdijtuin loopt, wijst niet naar de collegiale kerk, maar naar het kasteel - waar de abdis regeerde. De strenge structuur van de abdijtuin ontstond ook in de tijd dat hier bedden voor de internationaal gerenommeerde zaadproductie werden besteld. De transformatie van het Brühlpark naar een landschapsstijl, die al onder de laatste abdis was begonnen, werd door de burgers van de stad voortgezet. Twee belangrijke tuinkunstenaars, Eduard Petzold in 1866 en Johann Gottlieb Schoch in 1900, maakten de charme van het park compleet.