Begegnung

Het kunstwerk kan worden ontdekt en ervaren in een veld tussen Vienenburg in het voormalige westen en Osterwieck in het voormalige oosten, op een plek waar de Groene Gordel elders niet meer zichtbaar is.

Ter toelichting een fragment uit de beschrijving van de kunstenaars
"[...] Dit aspect, dat de beperkingen van de ene soort in zekere zin de vrije ruimte van de andere creëerde, ontroerde ons. Twee locaties, waar oude grensstenen ons eraan herinneren dat dit onderwerp niet alleen relevant is sinds de deling van Duitsland, werden gekozen voor de artistieke interventie.

Dit resulteerde in een concept dat is gebaseerd op een negatief-positief principe. Door een rechthoekig, 1,82 meter hoog betonblok loopt een scheur. Het is een deel van de grenslijn. Als je deze scheur in het blok nadert, krijg je zicht op het veld en uiteindelijk op een fijn, lineair bord aan de rand van het veld. Het ruimtelijk verschoven positief ten opzichte van de scheur, als het ware, of de "groene band". De negatieve vorm is dus zowel een scheiding als een verwijzing naar een gat in de zin van de beschreven open ruimte. Op dit niveau pakt het kunstwerk het thema zodanig op dat de abstracte, symbolische formulering ervan een symbolische inhoud overbrengt en zelfs van een afstand in het oog springt.

Een andere dimensie, in de waarste zin van het woord, opent zich als je dichterbij komt. Zowel op het blok als op de pilaar staan bronzen mensjes, zoals je ze vaak op andere plekken ziet. Hun handen in hun zakken, een kind in hun armen, een sigaret tussen hun vingers, hun blik gericht in de verte zonder specifieke bestemming. Zo wacht je of iets dergelijks. Aan de ene kant is er een soort anoniem gemiddelde van de bevolking verzameld; mannen, vrouwen, oud, jong, elegant gekleed of casual, aan de andere kant heeft iedereen zijn eigen verhaal. Een deel ervan is bekend, een deel niet of alleen als episode. En voor zover het bekend is, heeft het iets te maken met de grens. [

We hebben het werk de titel "Ontmoeting" gegeven. In deze ontmoeting, zowel op persoonlijk als op institutioneel niveau, ligt waarschijnlijk de sleutel tot het begrijpen van het trekken van grenzen, het overschrijden van grenzen, afbakening en beperking (restrictie?).

Hoe kan dit werk het beste worden begrepen?
Beide delen, Encounter Ι en Encounter ΙΙ werken met de menselijke verbeelding voor ruimtelijke oriëntatie. En ze werken er ook tegen. Als je recht voor de sculptuur staat, lijken alle details heel dichtbij. Het kleine formaat van de figuren moedigt je aan om ze aan te raken, om ze in je hand te nemen, ze vormen een handige impressie ...... Maar omdat ze boven de gemiddelde ooghoogte van de kijker zijn geplaatst, wil de kijker niet over de harde betonnen rand heen reiken. De mensen zijn niet dichtbij genoeg om aan te raken, hoewel het wel zo lijkt.

Het is onze bedoeling om het effect van vervoering, in relatie tot de tijdsafstand van de mensheid en de geschiedenis, direct voelbaar te maken op een historische en op dit moment betekenisvolle plek."